Migratie & (gedwongen) verplaatsing | Afstand, Adoptie en Autonomie

"Ruth is het lied van de vreemdeling die wil assimileren met alle moeilijkheden van dien, want je blijft altijd een relatieve vreemdeling" ~Stef Bos over het lied van Ruth; "Jouw land is mijn land"~

De afgelopen weken begeleide ik samen met collega's een aantal opstellingsdagen. De dagen waren georganiseerd voor vrouwen met een migratie achtergrond (tweede generatie migranten) en geadopteerden in Nederland en België. Daarbij kwamen o.a. de thema's; migratie & (gedwongen) verplaatsing, afstand & adoptie en rouw & verlies naar voren.

Tijdens deze dagen was inzichtelijk hoe de wil om te overleven er voor zorgt dat we assimileren. Het overlevingsinstinct maakt dat we ons "liever" aanpassen aan de dominante cultuur met als gevolg dat we onszelf verliezen, dan leven met het bewustzijn dat we nergens echt toebehoren.

Daarnaast maakt het leven tussen twee landen, twee culturen dat we ons verscheurd, stateloos en onveilig voelen. De loyaliteit voor beiden, maakt dat het ons letterlijk in een spagaat manoeuvreren omdat we nooit aan de verwachtingen van beide volkeren kunnen voldoen. En dan lijkt de enige optie, om te kunnen overleven, uit verbinding gaan met onszelf (oorspronkelijke identiteit) en uit ons lichaam te gaan. Want als kind zijn we simpelweg niet in staat om in ons eentje te overleven.

Het gedwongen verplaatsen van het lichaam en het niet volledig aankomen kunnen komen resulteert in het verlies van het oorspronkelijke lichaam en het creëren van een aangepast lichaam vol met traumasporen. Deze trauma's in het lichaam uiten zich uiteindelijk in lichamelijke en psychische klachten. En maakt dat we niet volledig aanwezig zijn in ons leven en/of onze rol als ouder.

Ook dragen we, door te blijven overleven en de trauma's te negeren, de trauma's stilzwijgend over aan de volgende generatie.

De lichamelijke en psychische symptomen lijken vaak onverklaarbaar, worden niet begrepen of worden genegeerd, want we hebben het hier toch goed? Hiervoor zijn onze ouders geëmigreerd of zijn wij geadopteerd, voor dit leven en deze kansen.

Maar als de noodzaak om te overleven verdwenen lijkt te zijn, vragen deze symptomen aandacht. En zorgen ze er uiteindelijk voor dat ze niet meer genegeerd kunnen worden.

De wil om te leven in plaats van te overleven maakt dat we opzoek gaan naar innerlijke rust. Het maakt dat de beslissingen die we ooit als kind hebben genomen in twijfel trekken. En het versterkt de behoefte om niet meer "alleen op de wereld" te zijn. 

Het zorgt ervoor dat we de impact van de migratie en (gedwongen) verplaatsing (h)erkennen. Hiervoor moeten we onze patronen van "sterk zijn" willen doorbreken, door vanuit kwetsbaarheid in onze kracht te komen. Door bewustzijn te creëren dat kwetsbaar zijn niet betekent dat we breekbaar zijn, maar dat het betekent dat we (weer) bereikbaar worden en in verbinding kunnen komen met onszelf en met anderen.

Art by:  Banksy, migrant child in venice

Lied: Stef Bos over het lied van Ruth; "Jouw land is mijn land"

#Migratie

#Verplaatsing

#Afstand

#Adoptie

#Autonomie