Moederdag

Moederdag....

Een dag waarin we onze moeders eren.
Een mooi gebaar maar tegelijkertijd ook erg confronterend, voor degene die hun moeders zijn verloren of nooit (bewust) hebben ontmoet.

Dagen vol reclames die je bewust maken dat je geen herinneringen hebt aan je moeder, geen foto's, dat je niet weet hoe ze er uitziet, hoe haar stem klinkt of haar aanraking voelt. Dat je nooit zult weten waarom jullie gescheiden zijn. Bewustwording dat jij je moeder waarschijnlijk nooit persoonlijk kan bedanken, voor het leven dat ze jou geschonken heeft.

Dit maakt dat Moederdag voor veel geadopteerden dubbel enof confronterend is. Daarnaast worden geadopteerden op een geven moment ook nog geconfronteerd met het verlies van hun adoptiemoeder. Hierdoor verliezen zij dus twee keer een moeder. Waarvan ze vaak ervaren dat ze alleen mogen rouwen om het verlies van hun adoptiemoeder. Het verlies en de rouw om hun moeder wordt vaak niet (h)erkent. Niet door henzelf enof niet door hun omgeving.

Voor mij is Moederdag een dag van twee uitersten. Aan de ene kant is het hartverwarmend om te zien hoe mijn kinderen op deze dag extra hun best doen hun liefde voor mij te laten zien. Dat ontroerd mij en daar ben ik ontzettend dankbaar voor! Dankbaar dat ik hun moeder mag zijn. Dat ik hun liefde mag ontvangen, voelen, ervaren en dat ik deel uit mag maken van hun leven. Dat ik elke dag op elk moment kan zeggen dat ik van ze hou en ze kan laten voelen dat ze geliefd zijn.

Aan de andere kant maken dagen zoals Moederdag mij extreem bewust van het ontbreken van mijn moeder in mijn leven. En het ontbreken van een kind in haar leven.

Mijn moeder die mij het leven heeft geschonken...die mij niet mocht zien opgroeien...die ik niet heb mogen leren kennen.. waar ik geen herinneringen mee mocht maken....die ik niet ken, maar waar ik naar verlang...waar ik van hou en waar mijn hart om huilt.

Doordat ik zelf moeder heb mogen worden, weet ik hoe belangrijk een moeder is voor haar kinderen en dat een moeder nooit te vervangen is. Net als een kind niet vervangbaar is voor zijn of haar ouders. Het verlies, de pijn, het verlangen en het gemis draag je altijd bewust of onbewust met je mee want het zit opgeslagen in ons lichaam.

Moederdag maakt mij ook steeds weer bewust dat de gevolgen van het doorsnijden en ontraceerbaar maken van mijn wortels, om mij vervolgens te kunnen verplaatsen naar de andere kant van de wereld, verder reikt dan mij. Het maakt mij bewust dat niet alleen mijn stamboom ontbreekt maar ook de helft van de stamboom van mijn kinderen.

Waar aan de kant van hun vader hun wortels eeuwenlang traceerbaar zijn en visueel op een stamboom zijn weergegeven. Reiken de wortels aan hun moederskant tot ergens in de jaren '70...Daar is geen stamboom terug te lezen, want die start bij mij...

Door systemisch werk heb ik (opnieuw) verbinding kunnen maken met mijzelf, mijn moeder en mijn vader. Hierdoor heb ik mijn plek in mijn stamboom kunnen innemen. Via deze weg (her)creëer ik mijn wortels, luchtwortels. Die hopelijk uiteindelijk weer diep tot in de grond reiken. Wortels voor mezelf, maar vooral voor mijn kinderen.

Ik hoop zo mijn kinderen ook een bedding te kunnen geven vanuit hun moederskant, waarin zij de eeuwen oude energie uit de familiesystemen kunnen voelen stromen. Zodat hun stamboom hun de kracht geeft om het leven te leven, ten volste kunnen nemen om vervolgens weer door te geven aan hun kinderen.