Adoptie is geen sprookje

Deze week was op Canvas de film "Lion" te zien. "Lion" is de verfilming (ook op Netflix te zien) dat het aangrijpende verhaal van de Indiase jongen die Saroo Brierley laat zien die als hij vijf jaar oud is per ongeluk duizenden kilometers van zijn familie verwijdert raakt en door adoptie in Tasmanië Australië terecht komt. In zijn studententijd wordt Saroo getriggerd doordat hij opnieuw in aanraking komt met het Indiase snoepgoed jalebi.



De film "Lion" brengt de worsteling waarin hij, ik en duizenden geadopteerden dagelijks leven goed inbeeld. Dit is ook de reden dat ik deze film aanraad aan mensen die zich willen verdiepen in de impact van Afstand en Adoptie op een mensenleven. Want dit is de impact op het leven van geadopteerden en hun afstandsmoeders/vaders/gezinnen.

Maar voor geadopteerden en afstandsmoeders is dit geen film waarbij we ons emotioneel kunnen ontladen. Het is ons leven, onze levenslange worsteling die we niet op pauze kunnen zetten als het ons te veel wordt. Wij kunnen niet wegkijken of ons hart afsluiten of de film uitzetten. En het begrip, de emotionele of empathie die de kijkers bij deze film hebben krijgen de geadopteerden en afstandsmoeders vaak niet als zij zich kwetsbaar op stellen. Zij worden dan vaak weggezet als negatieve geadopteerden met probleemgedrag.

Maar het verhaal en de worsteling die ons allen raakt tijdens het bekijken van "Lion" is het verhaal van de meerderheid van de geadopteerden en hun moeders, alleen dan zonder prachtige in beeld gebrachte filmbeelden maar met grote gaten van informatie, eenzaamheid en verdriet. Die het "aanwezig" zijn in het leven en het genieten van hun leven soms erg lastig maakt.

Ik wens niemand dit verhaal toe, geen moeder geen vader en geen kind....

Ik hoop dat als mensen naar deze film kijken zij beseffen dat adoptie geen sprookje is. Dat de meeste moeders en kinderen niet herenigd worden maar een levenslang in stilte lijden.

Ik hoop op een toekomst waarin verhalen zoals die van Saroo en mede geadopteerden niet meer in films en tv programma voorkomen.

Simpelweg omdat het niet meer mogelijk is om kinderen gedwongen te verplaatsen, weg te nemen van hun moeders, dat er ingezet wordt op kinderen in hun eigen omgeving, land te laten en dat kinderen hun identiteitsbehoud en het toegankelijk houden van afstamminsgegevens.

Adoptie is geen sprookje, film of boek maar de levenslange pijnlijke realiteit voor geadopteerden en hun moeders over de hele wereld......die niet te programmeren valt maar constant getriggerd kan worden....en hun leven plotseling voor altijd veranderd in een eindeloze zoektocht.....

https://www.facebook.com/16385754343/posts/10159701250144344/