Hiraeth

"Hiraeth, een verlangen naar iets of iemand wat ooit was om misschien nooit is geweest."

Dit Welsh woord beschrijft mijn gevoel het beste, als ik denk aan mijn oorsprong en mijn oorspronkelijke zelf.

Want wie was ik voordat ik door adoptie de Nederlandse Mirjam werd die op mijn Nederlandse paspoort staat. En wie was dan Bina die op mijn Indiase paspoort stond.

En tot welke systemen behoorde de Indiase Bina eigenlijk, tot welk ouders, welke familie, welke stam, welk volk, tot welke religie,  welke deelgebied, welke staat en welke stad of dorp.

Door adoptie ben ik niet alleen Nederlandse geworden, maar ben ik mijn oorspronkelijke zelf, mijn Indiase identiteit en mijn Indiase staatsburgerschap verloren.

Mijn Nederlandse naam, familie en omgeving is o.a. de reden dat ik mij in het verleden niet heb verbonden met mijn oorspronkelijke zelf en mijn Indiase identiteit.

Ik ben altijd trots op mijn Indiase uiterlijk geweest en heb het kleine beetje India dat doordrong tot mijn Friese leven altijd omarmt.

Maar terugkijkend heb ik me nooit echt geïdentificeerd met mijn Indiase identiteit en mijn oorspronkelijke zelf.  Dit is grotendeels veroorzaakt door dat mijn Nederlandse identiteit mijn Indiase Identiteit domineerde.

Pas toen mijn DNA test mij vertelde dat mijn matches Mangalorean Catholics zijn en Hindoes uit Kerela ( wat vroeger tot de deelstaat Mangalore behoorde) heb ik mij kunnen meer identificeren met mijn Indiase identiteit. Dat in combinatie met Systemisch werk en opstellingswerk heeft mij terug gebracht naar mijn oorspronkelijke zelf.

En dan kom je op een punt dat je niet onderdeel bent geweest van de cultuur en door je Nederlandse opvoeding de culturele aspecten van je oorsprong bent verloren,

Dat je in Nederland altijd verlangt om in India te zijn, maar weet dat alles wat daar ooit was er niet meer is. Daarbij komt, nu corona zich redelijk rustig houdt,  de verhalen van (Indiaas) geadopteerden die hun geboorteland weer gaan bezoeken in een stroomversnelling komen en het gevoel van  "Hiraeth" in mij nog sterker aangewakkerd wordt.

Tijdens mijn proces ben ik Kaysri Bangaru tegengekomen en zijn wij samen tot de ontdekking gekomen dat dit niet alleen voor geadopteerden van toepassing is maar voor alle mensen met een migratie achtergrond.

Wij willen ons proces delen en verbreden door te starten met systemisch inspiratiedagen voor mensen die ook tot de Indian Descent behoren.

Tijdens deze dagen willen we doormiddel van rituelen en systemisch werk onze Indiase roots versterken en verstevigen.

Herken jij je ook in mijn verhaal of in dat van Kaysri en wil jij je samen met ons verdiepen in jouw Indiase wortelen?

Dan ontmoeten wij jou graag op 3 juli in "Het hof van Barlo" in Groenekan