Hiraeth

Bina de Boer • 22 april 2022

Hiraeth

"Hiraeth, een verlangen naar iets of iemand wat ooit was om misschien nooit is geweest."

Dit Welsh woord beschrijft mijn gevoel het beste, als ik denk aan mijn oorsprong en mijn oorspronkelijke zelf.

Want wie was ik voordat ik door adoptie de Nederlandse Mirjam werd die op mijn Nederlandse paspoort staat. En wie was dan Bina die op mijn Indiase paspoort stond.


En tot welke systemen behoorde de Indiase Bina eigenlijk, tot welk ouders, welke familie, welke stam, welk volk, tot welke religie,  welke deelgebied, welke staat en welke stad of dorp.

Door adoptie ben ik niet alleen Nederlandse geworden, maar ben ik mijn oorspronkelijke zelf, mijn Indiase identiteit en mijn Indiase staatsburgerschap verloren.


Mijn Nederlandse naam, familie en omgeving is o.a. de reden dat ik mij in het verleden niet heb verbonden met mijn oorspronkelijke zelf en mijn Indiase identiteit.


Ik ben altijd trots op mijn Indiase uiterlijk geweest en heb het kleine beetje India dat doordrong tot mijn Friese leven altijd omarmt.

Maar terugkijkend heb ik me nooit echt geïdentificeerd met mijn Indiase identiteit en mijn oorspronkelijke zelf.  Dit is grotendeels veroorzaakt door dat mijn Nederlandse identiteit mijn Indiase Identiteit domineerde.


Pas toen mijn DNA test mij vertelde dat mijn matches Mangalorean Catholics zijn en Hindoes uit Kerela ( wat vroeger tot de deelstaat Mangalore behoorde) heb ik mij kunnen meer identificeren met mijn Indiase identiteit. Dat in combinatie met Systemisch werk en opstellingswerk heeft mij terug gebracht naar mijn oorspronkelijke zelf.


En dan kom je op een punt dat je niet onderdeel bent geweest van de cultuur en door je Nederlandse opvoeding de culturele aspecten van je oorsprong bent verloren,


Dat je in Nederland altijd verlangt om in India te zijn, maar weet dat alles wat daar ooit was er niet meer is. Daarbij komt, nu corona zich redelijk rustig houdt,  de verhalen van (Indiaas) geadopteerden die hun geboorteland weer gaan bezoeken in een stroomversnelling komen en het gevoel van  "Hiraeth" in mij nog sterker aangewakkerd wordt.


Tijdens mijn proces ben ik Kaysri Bangaru tegengekomen en zijn wij samen tot de ontdekking gekomen dat dit niet alleen voor geadopteerden van toepassing is maar voor alle mensen met een migratie achtergrond.


Wij willen ons proces delen en verbreden door te starten met systemisch inspiratiedagen voor mensen die ook tot de Indian Descent behoren.

Tijdens deze dagen willen we doormiddel van rituelen en systemisch werk onze Indiase roots versterken en verstevigen.


Herken jij je ook in mijn verhaal of in dat van Kaysri en wil jij je samen met ons verdiepen in jouw Indiase wortelen?

Dan ontmoeten wij jou graag op 3 juli in "Het hof van Barlo" in Groenekan

Echo van mijn geboorte

door Bina de Boer • 2 juni 2025
De echo van mijn geboorte Sinds tien jaar weet ik dat mijn verjaardag een geschatte datum is. Op de dag dat ik werd gevonden, werd mijn leeftijd op anderhalf jaar geschat. Of het geboortejaar dat in mijn paspoort staat daadwerkelijk het jaar is waarin ik ben geboren, blijft voor mij waarschijnlijk een levenslange vraag. De onzekerheid rondom mijn verjaardag en de wetenschap dat ik op 2 juni 1979 om 11.30 uur op Schiphol ben geland, hebben ertoe geleid dat ik mijn verjaardag jarenlang niet meer heb gevierd. Tegenwoordig vier ik mijn leven op 2 juni, in plaats van op 1 september zoals in mijn paspoort staat. 2 juni 1979 is de eerste dag waarvan ik zeker weet dat ik deze heb geleefd. Mijn leven dat gevierd mag worden, net zoals het verlies in mijn leven erkend mag worden. Uit de mist komen betekent dat je dichter bij jezelf komt. Maar daarvoor moet je eerst dwars door de pijn, angst, het verlies, verdriet en de rouw heen. Door afstand en adoptie ben ik juridisch een nieuw persoon geworden, iemand waarvan ik ben gaan geloven dat ik het was. De schaduwzijde daarvan is dat ik alles bent kwijtraakt wat had, wie ik was, en wie ik ooit ben geweest toen ik geboren werd. Als je uit de mist komt, of onderweg bent daarnaartoe, besef je dat adoptie niet alleen een nieuw begin is, maar ook het overschrijven van een bestaand leven. Jou leven. . Het is een proces van assimilatie, van de existentiële vragen of jij er mag zij. En ook van het durven erkennen van dat gene en de mensen die op dat gedwongen pad bent verloren. De weg terug naar jezelf is lang, pijnlijk, vaak eenzaam en soms mensonterend. En toch loop ik hem, stap voor stap. Met veerkracht en het bewustzijn dat ik door te overleven onbewust voor, dit, leven heb gekozen. Want juist op dit pad ben ik liefde en veerkracht in mezelf, in mijn moeder, mijn dierbaren en in anderen gaan ontdekken. Het is een levenslange reis, misschien zelfs een transgenerationeel proces. Maar het is wel míjn weg, terug naar mezelf, de nalatenschap voor mijn kinderen en kleinkinderen.En een fluistering, een echo terug naar mijn land, mijn geschiedenis, mijn moeder en mijn vader, naar wie ik was toen ik geboren werd. Echo van mijn geboorte Ik vier vandaag niet een datum. Ik vier mijn bestaan. Mijn pijn én mijn levenskracht. Mijn verlies én mijn liefde. Mijn stilte én mijn stem. Ik vier vandaag wie ik ben. 🙏🏾🪷 Bina

Vrouwencirkel voor Geadopteerden

door Bina de Boer • 10 februari 2025
✨ Vrouwencirkel voor Geadopteerden – Vier je Kracht op Internationale Vrouwendag ✨
Meer posts